As longas colheresUma vez, num rein

As longas colheres

Uma vez, num reino não muito distante daqui, havia um rei que era famoso tanto por sua majestade como por sua fantasia meio excêntrica.

Um dia ele mandou anunciar por toda parte que daria a maior e mais bela festa de seu reino. Toda a corte e todos os amigos do rei foram convidados.

Os convidados, vestidos nos mais ricos trajes, chegaram ao palácio, que resplandecia com todas as suas luzes.

As apresentações transcorreram segundo o protocolo, e os espetáculos começaram: dançarinos de todos os países se sucediam a estranhos jogos e aos divertimentos mais refinados.

Tudo, até o mínimo detalhe, era só esplendor. E todos os convidados admiravam fascinados e proclamavam a magnificência do rei.

Entretanto, apesar de primorosa organização da festa, os convidados começaram a perceber que a arte da mesa não estava representada em parte alguma.

Não se podia encontrar nada para acalmar a fome que todos sentiam mais duramente à medida que as horas passavam.

Essa falta logo se tornou incontrolável.

Jamais naquele palácio nem em todo o país aquilo havia acontecido.

A festa não parava de esforçar-se para atingir o auge, oferecendo ao público uma profusão de músicos maravilhosos e excelentes dançarinos.

Pouco a pouco o mal-estar dos espectadores se transformou numa surda mas visível contrariedade.

Ninguém no entanto ousava elevar a voz diante de um rei tão notável.

Os cantos continuaram por horas e horas. Depois foram distribuídos presentes, mas nenhum deles era comestível.

Finalmente, quando a situação se tornou insustentável, e a fome intolerável, o rei convidou seus hóspedes a passarem para a uma sala especial, onde uma refeição os aguardava.

Ninguém se fez esperar. Todos, como um conjunto harmonioso, correram em direção ao delicioso aroma de uma sopa que estava num enorme caldeirão no centro da mesa.

Os convidados quiseram servir-se, mas grande foi sua surpresa ao descobrirem, no caldeirão, enormes colheres de metal, com mais de um metro de comprimento. E nenhum prato, nenhuma tigela, nenhuma colher de formato mais acessível.

Houve tentativas, mas só provocaram gritos de dor e decepção. Os cabos desmesurados não permitiam que o braço levasse à boca a beberagem suculenta, porque não se podiam segurar as escaldantes colheres a não ser por uma pequena haste de madeira em suas extremidades.

Desesperados, todos tentavam comer, sem resultado. Até que um dos convidados, mais esperto ou mais esfaimado, encontrou a solução: sempre segurando a colher pela haste situada em sua extremidade, levou-a à ... boca de seu vizinho, que pôde comer à vontade.

Todos o imitaram e se saciaram, compreendendo enfim que a única forma de alimentar-se, naquele palácio magnífico, era um servindo o outro.

‪#‎Amor‬ ‪#‎União‬ ‪#‎Respeito‬

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช้อนยาวครั้งเดียว ในขอบเขตที่ไม่ไกลจากที่นี่ มีกษัตริย์ที่มีชื่อเสียงทั้งพระตามจินตนาการของคุณเซนทริกเล็กน้อยวันหนึ่งเขาส่งประกาศทุกที่ให้บุคคลสวยที่สุดของอาณาจักรของเขา ศาลทั้งหมดและเพื่อนทั้งหมดของพระมหากษัตริย์ได้เชิญมากถึงแขก การแต่งตัวในหลากหลายเครื่องแต่งกาย พาเลส ซึ่ง shone ด้วยแสงทั้งหมดเสนอจัดให้มีขึ้นตามโพรโทคอล และเริ่มการแสดง: เต้นของทุกประเทศด้วยเกมส์แปลกและท่ามกลางแสงอาทิตย์เลืองทุกรายละเอียดที่เล็กที่สุด ได้งดงามเพียง และทุกท่านที่ชื่นชมหลง และประกาศความงดงามของพระมหากษัตริย์อย่างไรก็ตาม แม้ มีองค์กรที่สวยงามของพรรค แขกเริ่มตระหนักว่า ศิลปะของตารางที่ไม่แสดงที่ใดก็ได้ไม่พบอะไรสงบหิวเรารู้สึกยากเป็นชั่วโมงผ่านไปได้ขาดเร็วเป็น uncontrollableเคย อยู่ที่วัง หรือ ในประเทศทั้งหมดที่เกิดขึ้นฝ่ายเก็บพยายามถึงจุดสูงสุด มากมายให้ประชาชนนักดนตรียอดเยี่ยมและนักเต้นที่ยอดเยี่ยมน้อยต้องบอกผู้กลายเป็น ความรำคาญที่หูหนวก แต่สามารถมองเห็นได้ไม่มีใครกล้ายกเสียงอย่างไรก็ตามก่อนกษัตริย์ให้โดดเด่นการ chants ต่อชั่วโมงและชั่วโมง หลังจากที่มีการแจกจ่ายของขวัญ แต่พวกเขาไม่กินกันสุดท้าย เมื่อสถานการณ์กลายเป็น untenable และความหิว กษัตริย์เชิญแขกของเขาผ่านห้องพิเศษ ที่รอคอยอาหารเหล่านั้นไม่คาดหวัง ทุกคน เป็นชุด จับคู่วิ่งต่อกลิ่นรสของซุปที่หม้อน้ำไปเล่นใหญ่ในตารางแขกต้องการให้บริการ แต่ดีประหลาดของเขาได้ หม้อน้ำไปเล่น ช้อนโลหะขนาดใหญ่ มีมากกว่าการวัดความยาว และไม่มี จาน ชามไม่ ช้อนไม่รูปแบบที่เข้าถึงได้มีความพยายาม แต่เฉพาะท่านร้องแสดงความเจ็บปวดและความผิดหวัง สายเกินไปที่ไม่สามารถใช้แขนเอาคำของ beberagem ฉ่ำ ทำไมไม่คุณสามารถถือช้อนร้อนยกเว้นเป็นแกนไม้ขนาดเล็กในปลายของพวกเขาหมดหวัง พวกเขาพยายามที่จะกิน ไม่ มีผล หนึ่งในแขก ฉลาดหรืออดอยากมากขึ้น พบโซลูชัน: เสมอถือช้อน โดยแกนตั้งอยู่ที่จุดสิ้นสุด พาเธอไป...ปากจากเพื่อนบ้านของคุณ คุณสามารถรับประทานที่บ้านได้ทั้งหมดเลียนแบบ และถ้าเลี้ยง เข้าใจสุดท้ายที่เป็นทางเดียวไปเลี้ยง วังที่สวยงาม มีการให้บริการแต่ละอื่น ๆ# รัก#ร่วมเคารพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช้อนยาวเมื่ออยู่ในราชอาณาจักรไม่ไกลเกินไปที่นี่มีพระมหากษัตริย์ผู้มีชื่อเสียงทั้งในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในฐานะที่เป็นครึ่งหนึ่งของจินตนาการประหลาด. วันหนึ่งเขาได้ส่งประกาศทุกที่ที่จะให้พรรคที่ใหญ่ที่สุดและสวยที่สุดของอาณาจักรของเขา . ศาลทั้งหมดและเพื่อน ๆ ทุกคนของกษัตริย์ได้รับเชิญแขกผู้เข้าพักในชุดเครื่องแต่งกายที่อุดมไปด้วยถึงพระราชวังซึ่งส่องกับไฟ. นำเสนอผ่านตามโปรโตคอลและการแสดงเริ่ม: นักเต้นจากทุกประเทศ เขาประสบความสำเร็จในเกมที่แปลกและลีลาการกลั่นมากขึ้น. ทุกอย่างแม้แต่รายละเอียดเล็กเป็นเพียงความงดงาม และแขกทุกท่านชื่นชมหลงใหลและประกาศความยิ่งใหญ่ของพระมหากษัตริย์. อย่างไรก็ตามแม้จะมีองค์กรที่งดงามของบุคคลที่ผู้เข้าพักเริ่มตระหนักว่าศิลปะของตารางที่ไม่ได้เป็นตัวแทนของทุกที่. คุณไม่สามารถหาอะไรที่จะสงบความหิวที่ทั้งหมด รู้สึกหนักขึ้นเป็นชั่วโมงที่ผ่านมา. ขาดนี้ก็กลายเป็นที่ไม่สามารถจัดการได้. ไม่เคยที่พระราชวังหรือทั่วประเทศมันเคยเกิดขึ้น. พรรคเก็บไว้มุ่งมั่นที่จะถึงจุดสุดยอดที่นำเสนอประชาชนฟุ่มเฟือยของนักดนตรีที่ยอดเยี่ยม และนักเต้นที่ดี. ค่อยๆรู้สึกไม่สบายของผู้ชมหันแกล้งหูหนวก แต่มองเห็น. ไม่มีใคร แต่กล้าขึ้นเสียงของเขาก่อนเช่นพระมหากษัตริย์ที่โดดเด่น. เพลงอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายชั่วโมงและชั่วโมง หลังจากที่มีการกระจายของขวัญ แต่ไม่มีผู้ใดของพวกเขากิน. สุดท้ายเมื่อสถานการณ์กลายเป็นความหิวที่ไม่ยั่งยืนและเหลือทนกษัตริย์แขกรับเชิญของเขาที่จะไปที่ห้องพิเศษที่รับประทานอาหารที่รอคอยพวกเขา. ไม่มีใครทันที ทั้งหมดเป็นทั้งความสามัคคีพวกเขาวิ่งไปทางหอมอร่อยของน้ำซุปที่เป็นหม้อขนาดใหญ่บนโต๊ะ. แขกผู้เข้าพักต้องการที่จะให้บริการที่ดี แต่สร้างความประหลาดใจของเขาที่จะค้นพบในหม้อช้อนโลหะขนาดใหญ่ที่มี กว่าเมตรยาว และแผ่นไม่มีไม่มีชามช้อนไม่มีรูปแบบที่เข้าถึงได้มากขึ้น. มีความพยายาม แต่เกิดเพียงความเจ็บปวดและเสียงกรีดร้องของความผิดหวัง สายสัดส่วนไม่อนุญาตให้แขนที่จะใช้ปากของเธอชงฉ่ำเพราะมันไม่สามารถจัดการกับช้อนเปรี้ยงยกเว้นก้านไม้เล็ก ๆ ที่ปลายของพวกเขา. หวังทุกคนพยายามที่จะกินโดยไม่ได้ผล จนกระทั่งหนึ่งของผู้เข้าพักอย่างชาญฉลาดหรือมากกว่าที่หิวโหยพบการแก้ปัญหา:. เสมอถือช้อนโดยลำต้นตั้งอยู่ที่ปลายของมันนำไปสู่การ ... ปากเพื่อนบ้านของเขาที่สามารถกินที่จะทุกคนตามเหมาะสมและอิ่มตระหนักในที่สุดว่าวิธีเดียวที่จะเลี้ยงตัวเองในการที่พระราชวังที่งดงามเป็นที่ให้บริการแต่ละอื่น ๆ . # # # # # รักเคารพยูเนี่ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช้อนยาว

เวลาในอาณาจักรที่ไม่ห่าง มีกษัตริย์ที่มีชื่อเสียง เพื่อฝ่าบาท และแฟนตาซีกลางเยื้อง

วันเขาส่งประกาศทุกที่ที่ทำให้การเฉลิมฉลองที่งดงามที่สุดของอาณาจักรของเขา ศาลทั้งหมด และเพื่อนทั้งหมดของกษัตริย์ก็เชิญ

แขก แต่งตัวในชุดรวย มาถึงวังมันส่องกับไฟทั้งหมด

เสนอได้ตามขั้นตอน และแสดงเริ่มต้น : นักเต้นทุกประเทศขึ้น เกมส์แปลก และความบันเทิง ที่กลั่นมากขึ้น

ทุกอย่างแม้กระทั่งรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แค่ความงดงาม แขกทั้งหลายชื่นชมหลงใหลและประกาศว่าทรงของพระราชา

อย่างไรก็ตามแม้ว่าองค์กรชั้นเยี่ยมของพรรค , แขกเริ่มตระหนักว่า ศิลปะของตารางไม่แสดงที่ใดก็ได้

ไม่พบอะไรอย่างที่เรารู้สึกหิวหนักเป็นชั่วโมงผ่านไป

มันเร็วเป็นแก่น .

ไม่เคยที่วังหรือทั่วประเทศที่เกิดขึ้น .

พรรคก็กระเสือกกระสนไปถึงจุดสูงสุด เสนอสาธารณะความฟุ่มเฟือยของนักดนตรีและนักเต้นที่ยอดเยี่ยม

ทีละน้อยวิงเวียนของผู้ชม กลับกลายเป็นคนหูหนวก แต่สามารถมองเห็นความล้มเหลว

ใครกล้าเลี้ยง แต่เสียงก่อนที่จะเป็นกษัตริย์แล้ว ไม่ธรรมดา

มุมต่อชั่วโมง . จากนั้นก็แจกของขวัญแต่ไม่มีผู้ใดของพวกเขาเป็นอาหาร

ในที่สุดเมื่อสถานการณ์กลายเป็นที่ไม่ยั่งยืน และหิวเหลือทน กษัตริย์เชิญแขกของเขาที่จะย้ายเข้าห้องพิเศษ ซึ่งอาหารที่รอคอยพวกเขา

ใครต้องรอ ทุกคน , รวม , สามัคคี , ถลันเข้าไปหอมอร่อยของน้ำซุปเป็นหม้อขนาดใหญ่ในศูนย์ของตาราง .